સિદ્ધાચલના દુહા

સિદ્ધાચલ સમરું સદા, સોરઠ દેશ મોઝાર; 

મનુષ્ય જન્મ પામી કરી, વંદું વાર હજાર.

સોરઠ દેશમાં સંચર્યો, ન ચઢ્યો ગઢ ગિરનાર;

મનુષ્ય જન્મ પામી કરી, એનો એળે ગયો અવતાર.

શેત્રુંજી નદીએ નાહીને, મુખ બાંધી મુખ કોશ;

દેવ યુગાદી પૂજીએ, આણી મન સંતોષ.

એકેકું ડગલું ભરે, શેત્રુંજા સમો જેહ;

ઋષભ કહે ભવ કોડનાં, કર્મ ખપાવે તેહ.

શેત્રુંજા સમો તીરથ નહીં, ઋષભ સમો નહીં દેવ;

ગૌતમ સરીખા ગુરૂ નહીં, વળી વળી વંદું તેહ.

જગમાં તીરથ દો વડા, શેત્રુંજય ગિરનાર;

એક ગઢ ઋષભ સમોસર્યા, એક ગઢ નેમ કુમાર.

સિદ્ધાચલ સિદ્ધિ વર્યા, મુનિવર ક્રોડ અનંત,

આગે અનંતા સીદ્ધશે, પૂજો ભવિ ભગવંત.

શત્રુંજય ગિરિ-મંડણો, મરૂદેવાનો નંદ;

યુગલા ધર્મ નિવારણો, નામો યુગાદી જિણંદ.

તન-મન-ધન-સુત વલ્લભા; સ્વર્ગાદી સુખ ભોગ;

વળી વળી એ ગિરિ વંદતા, શિવરમણી સંયોગ.